NAWALA SA SARILI
Mood:  caffeinated
Topic: Si Ako
Malabo ang mata ko. Kakainggit nga ang iba e, hanggang ngayon e 20/20 ang vision nila. Ako 500/550, nearsighted. Kaya nga nagdesisyon na akong mag-contact lens. Naku, kahirap pala magkabit ng lintyak na yan. Inabot nga kami ng doctor sa mata ng isang oras hanggang matutunan ko ang magkabit ng contacts. Parang gusto ko nang sumuko noon. Kaya lang bayad ko na. Sa una lang pala iyon. Ngayon, sisiw na lang sa akin ang magkabit at magtanggal. At heto ang rutina ko gabi’t araw: (sa gabi) itapon sa bintana ang disinfecting solution na natengga buong araw at palitan ng bago pagkatapos ay tatanggalin ang contacts at ibabad doon sa lalagyan na me disinfecting solution, (sa araw) kukunin ang contacts at kung me natatanaw na foreign objects babanlawan ng disinfecting solution bago ikabit. Ngayong umaga, nag-disintegrate yata ang memory traces ko. Pagkapaligo ay agad na umakyat ako. Kulang talaga ako sa tulog at kahit na nakapag-yoga na at nakapaligo na e tila tulala pa rin ako. Nang umupo na ako sa harap ng tokador at binuksan ko na ang lalagyan ng contact lens, nagulat ako na wala ang mga contact lens! ******ng ina! Saan na napunta ang mga iyon? Hanap sa sahig – wala! Hanap sa me tokador – wala! Hanap sa tuwalyang ginagamit kong placemat pag nagkakabit at baka dumikit doon – wala din! Paano nawala??? "Nakatulog ba ako na me contact lens? Hindi naman, e, tanda ko na tinanggal ko iyon! Oo, tama, tinanggal ko ‘yon!" Sinuot ko uli ang salamin at wala nga akong contact lens kung meron e tiyak malabo ang tingin ko pag isinuot ko ang salamin. "Saan napunta?" Nag-uumpisa na akong mataranta. Kapa, kapa. Kinapa ko ang mga pangyayari. Holi cow! Anak ng tipaklong! Ang nagawa kong rutina e ‘yong panggabi – tinapon ko ang disinfecting solution sa me bintana kasama ang contact lens! Anak ng tokwa! Dali-dali akong nagsuot ng shorts at tshirt. Sabi ni Papsie, "O, o, na***** yan, o!" Dali-dali akong pumunta sa tapat ng bintanang pinagtapunan ko – walang bahid ng solution – nasa may eaves pa ang mga contact lens! "Bakit?" tanong ni Papsie. Hindi ako makasagot. "Bakit ba?" Nabubulul-bulol akong nagpaliwanag. "Sus! Ano ba ang nangyayari sa ‘yo?" Kinuha ni Papsie ang magkakapatong na upuan at tumuntong ako roon. Naroon at nag-sa-sunbathing ang dalawang contact lens. Hindi ko na pinansin ang tawang nang-aasar ni Papsie. Nawala talaga ako sa sarili. Hindi ko maintindihan bakit nagkaganoon. Tanda na ba ito ng pagtanda? Omigad! Baka kung saan na lang ako damputin balang araw,a…

BAKIT KAILANGANG MAGSINUNGALING
Mood:  quizzical
Topic: Ang Lipunan
Maraming dahilan syempre. Depende sa sitwasyon. Depende rin sa tao. Pero bakit nga kailangan? Isa ang pagsisinungaling sa mga ipinagbabawal. Masama na ang impresyon sa iyo kapag natuklasang may ganito kang pag-uugali. Mahirap nang ibalik ang tiwala sa iyo. Ang pagsisinungaling daw ay isang pagpapahayag na may intensiyon ng panloloko. Ito ay taliwas sa kahalagan ng katotohanan. Pero naisip ko, may mga pagsisinungaling din naman na kailangan. Basta tiyaking hindi malalaman. Hindi makakasakit kung ito ay hindi na ipararating o ipapaalam. Ang tawag yata dito ay officious lie o white lie. Ang depinisyon nga nito ay isang uri ng pagsisinungaling para makatulong sa isang tao o para hindi makasakit ng damdamin. Tatlo kasi ang uri ng pagsisinungaling: ang nakakasakit (injurious), ang hindi nakakasakit (officious) at ang nakakaaliw (jocose). Ang ibig sabihin kaya nito e pwede nating gawin ang pagsisinungaling kung ito ay hindi nakakasakit at kung ito ay nakakaaliw? Dalawa ang pinakadahilan kung bakit nagsisinungaling ang isang tao. Una, dahil sa takot. Mas madalas natatakot tayo sa mga maaaring ibunga kung sasabihin ang totoo. Pangalawa, ang pride. Marami ang ayaw magsabi ng totoo dahil sa pag-aalala kung ano ang sasabihin ng ibang tao. Ang buhay daw ay isang sistema na kalahating-katotohanan at kasinungalingan, isang mapagsamantala at kombeniyenteng pag-iwas. (Langston Hughes). Ang kasinungalingan, kawalan ng katarungan, at hipokrisiya ay parte na raw ng komunidad. Ang tao raw ay sanay na dito, kung hindi ay hindi sila makakatagal. (Nella Larson) Naglista ako ng ilang mga pagkakataon kung saan may pagsisinungaling: 1. May kanser ang isang anak ng isang mama na kilala niyang napakahina ng loob. Kelangang ilihim ang sakit dahil hindi siya handa emotionally. 2. Isang babae ang naligaw sa bahay ng isang mag-asawa upang humingi ng saklolo dahil hinahabol siya ng mga rapists. Kelangang ikaila sa mga ito kung sila ay kakatok at magtatanong kung me nakita silang babaeng dumaan sa lugar nila. 3. Nagmamadali ka na at maaaring mahuli ka sa klase at tinanong ka ng Mommy mo kung nilinis mo na ang kwarto. Sasabihin mong “oo” kasi tiyak mahabang paliwanagan ang kailangan at pakikinig sa sermon. 4. Pupunta si Presidente Gloria Arroyo sa ibang bansa upang humingi ng pinansyal na mga tulong. Hindi niya maaaring sabihin ang katotohanan na mahirap na tayong makapagbayad dahil baon na ang Pilipinas sa utang. 5. Niyaya ka ng kumpare mo na mag-gud time. Nagpaalam ka sa bahay na may pupuntahan kayo at sandali lamang. Umuwi ka ng alas dos ng madaling araw. 6. Half-day lang ang klase. Pupunta ang buong barkada at manonood ng sine, kasama pa ang crush mo. Hindi ka na tumawag at tiyak di ka naman papayagan. 7. Nakipagkita ka sa dating mong nobyo at wala kayong pormal na break-up. Sinabi mo sa mister mo na nagpunta ka sa kapatid mo. 8. Isa kang mahusay na manunulat at sabi mo malaki ang hinaharap mo. Ang daming natuwa o natawa. Maraming naengganyong magbasa ng mga munting kasinungalingang dinaan sa biro. 9. Tanong ng mga kasama mo kung totoo na maganda ang epekto sa sekswal na aspeto ang food supplement na binili mo. Ngumiti kang parang maganda ang nangyari. Natawa ang lahat sa hindi mo naman tiyak na epekto. Basta ang alam mo masaya kang gumising. 10. Aalis na ang isang matandang empleyado, magreretiro. Inatasan kang magbigay ng maikling introduksyon bago siya mamaalam. Tumawa ang lahat sa mga sinabi mong kalahating-katotohanan at ang iba ay kasinungalingan. Atikabong palakpakan nang siya ay magsasalita na. Ang ilan sa mga nakalista ay maaaring injurious, officious or jocose. Pero sabi ko nga depende sa tao ‘yan. Ang nakakapag-alala kasi e hindi ang pagsambit ng kasinungalingan minsan kung hindi ang pagpasok nito at pagtira nito sa katauhan ng isang tao. Napakadali kasi ang magsinungaling. Sabi nga ni Saki (isang manunulat ng maikling kwento na taga Britanya), mas mahirap ang bumangon sa umaga kaysa magsinungaling. At kung nabubuhay na tayo sa kasinungalingan, magiging mahirap na para sa atin ang makita ang buti sa mga bagay na totoo.

DI KO INAKALA
Mood:  special
Topic: Ang Aking si Daryl
Noong nakaraan, ikinuwento ko ang pagigiging matatakutin ni Daryl. Pero ngayon, ang katapangan naman niya ang ikukwento ko na di ko inakala. Noong nakaraang linggo ay nabuo na sa isip ko na ipaalala kay Papsie ang tungkol sa pagpapatuli ni Daryl. Binanggit ko ito nang matatapos na ang linggo. Sabi ni Papsie, malamang daw na sa Martes ng susunod na linggo dahil coding ang sasakyan. Hindi rin pala pwede dahil pupunta si Daryl Jules sa iskul. Noong Miyerkules ay natuloy ang pagpapatuli ni Daryl. Sa totoo lang, e hindi ako mapakali sa trabaho ko nang araw na iyon dahil sa naiisip ko na matatakutin si Daryl at baka hindi matuloy ang pagtuli. Napipiktyur ko kasi na biglang mag-ba-back-out ang aking bunso at sabihin kay Papsie na umuwi na sila. Natatakot din ako sa posibilidad na dahil sa sobrang takot e hindi umipekto ang anaesthesia. klik mo dito para sa buong kwento

ANG MGA LIKHA NI kAY
Mood:  special
Topic: Ang Aking si Kay
Hindi ako nambobola nang sabihin ko na magaling gumuhit si Kay. Nasa kindergarten pa lang siya noon, 'lam ko na pag lumaki siya magaling siyang guguhit. Makikita naman kung paano ang paraan niya sa pagguhit kahit bata pa siya noon. May sarili siyang istilo. Ngayon, sisiw na sisiw lang ang pagguhit para sa kanya. Kumikita na rin yan. Kahit na maliit lang ang tinatanggap niya, nalalaman naman niya ang halaga ng pagtatrabaho. Pambili niya ng Candy magazines.O, huwag kang hihinto sa pagbabasa, sige na at masdan mo... narito ang mga likha ni Kay

Late Bloomer
Mood:  irritated
Topic: Opismeyts
Sa pinapasukan kong kompanya ay may isang bosing na nasa 70 anyos na yata (o baka mahigit pa). Suma total, para ko na siyang tatay. Kung buhay si Papa, kasing edad niya. Gustuhin ko mang ituring na parang tatay e hindi ko magawa. Paano naman ay mahilig pa ring magpa-charming (kahit wala nang K) ang matandang ito at magpahaging ng kung anu-anong salita. Palagi akong napapansin (na ikinaiirita ko na) kahit ano ang ayos ko at kung ano ang suot ko kahit anong oras. Madalas ay umiiwas ako at kung marinig ko na ang boses tiyak ay nagtatatakbo akong paakyat sa room ko. (Delikado pa ito at baka magkandasabit-sabit ang paa ko at mahulog sa hagdan pero quesehoda, kelangang makalayo agad!) Ngayong araw na ito e medyo maiksi ang palda ko as in above the knee. Kamalas ko nga lang at nasalubong ko sa pathway at wala nang pagkakataon na umiwas. "Oh, it’s you, Bing!" (Inglisero si tanda.) Pilit na ngiti at paiwas na paglakad pero nilapitan pa rin ako sabay haplos sa balikat. Mabilis ang lakad ko at sumusunod ang matanda. "You always seem not to recognize me at once!" kaswal na sagot ko. "Oh, it is because you always have something new! Now, you are in mini skirt. How could I not notice?" Sige pa rin ang lakad ko at aakyat na sana ako kaya lang masisilipan ako ng manyakis kaya dumiretso ako palabas pero nakasunod pa rin. "Materiales fuertes!" sabi ni tanda. Iiling-iling ako na pumunta sa canteen kahit wala naman akong balak pumunta doon. Hay, naku! Kung bakit kasi palagi akong napapansin ng matandang iyon. Hindi na lang tumingin hanggang gusto niya. Wala na sanang haplos sa balikat at talkies. Hindi ko man mabastos e halos murahin ko na siya nang tahimik. Naaawa rin talaga ako kasi palagi kong naaalala ang Papa ko pag nakakakita ako ng matandang katulad niya. Sabi kasi nila, noong bata-bata pa raw iyon e limitado ang kilos at hindi masyadong nakiki-pag-usap at lumalapit sa mga babae. Takot ata kay kumander. Pero ngayon, kung anu-ano na ang ginagawa at sinasabi. Late bloomer talaga si sir! Pauwi na siya ng alas kwatro at natanaw na naman niya ako na nakaupo sa room ng sekretarya (salamin kasi ang side walling ng kwarto). Buong akala ko e nakalagpas na at dumiretso na pauwi. Nagulat pa ako nang biglang bumukas ang pinto sabay sabing "Legs galore!" Halakhakan kaming tatlo nina Cathy at Mo. Mantakin mo nga naman ang pagkakataon, no? Iwas ka ng iwas, lapit naman ng lapit.

Amoy Beybi
Mood:  amorous
Topic: Ang Aking si Danny
16 na taon na kami ni Papsie noong Abril 2, 2005. Tagal na, 'no? 'Ika nga ng isang blogger, 'di ka pa ba nagsasawa?' Ano ba ang dapat pagsawaan? Iyon bang halos araw-araw niyang pagsabi ng 'I love you'? Iyon bang halik niya bago ako matulog? Kasama na ang mga yakap at mga pilyong bulong? Pagsasawaan ko ba ang mga malalanding haplos? Pati na ang dahan-dahang pagdampi ng labi (kasama na ang dila) sa tenga? Dapat ko bang pagsawaan ang mga masasarap na luto? Lalo na ang pansit? Pagsasawaan ko ba ang intensyon niyang huwag akong malipasan ng gutom? klik mo dito para sa buong kwento

AYAW NIYA RAW
Mood:  cool
Topic: Ang Aking si Daryl
Si Daryl ang isa sa mga batang sobrang matatakutin. Buti nga nabawasan na. Noong maliit pa siya, madalas napupuyat ako kapag nakakapanood siya ng nakakatakot, o di kaya’y nakapakinig ng kuwentong kababalaghan. Sobra kasi ang lakas ng imahinasyon niya. Hanggang ngayong 12 taong gulang na siya, may mga pagkakataon pa rin na nauunahan siya ng pag-aalala o takot. Noon ngang Sabado de Gloria e bigla naming naisip na sumama sa swimming nina Kuya Pen. Masaya si Kay at si Daryl pero nang malaman ni Daryl na dagat ang pupuntahan nawala ang excitement niya. Paano nga ay kakatapos lang ng mga balita ng aksidente sa dagat gaya ng tsunami. Ganun din yan noong madalas ang mga balita tungkol sa mga bumagbagsak na eroplano. Hindi na lang daw siya pupunta sa ibang bansa. Ayaw na raw niya maging environmental scientist kasi wala sa Pilipinas noon pero kung pupunta pa sa ibang bayan e wag na raw kasi baka bumagsak ang eroplano. Tsk tsk nakakapag-iling ng ulo, di ba? klik mo dito para sa buong kwento

Mga Kahanga-hangang Lalaki sa Mundong Ibabaw
Mood:  amorous
Topic: Ang Lipunan
1. Hindi lumilipas ang araw na hindi pinadadama na lab ka nya, o hindi sinasabi ang ay lab yu.
2. Marunong magluto (nang masarap.)
3. Kayang magpaligaya. (plastik ka kung di kasama to)
4. May kahanga-hangang sense of humor (in short, mahilig sa komedya)
5. Responsibleng asawa at ama, o kahit partner na lang.
6. Humahanga sa magaganda, hindi sa pogi.
7. Malinis sa katawan, hindi matutulog na hindi amoy beybi.
8. Alam lumugar, alam ang limitasyon, alam ang kakayahan.
9. Hindi seloso, pero nagseselos kung kelangan.
10.Hindi madaldal kaysa sa babae.
11.Maaasahan sa malalaking desisyon, sandalan (hindi unan).
12.Bukas ang kaisipan (naiintindihan ang mga nangyayari sa paligid).
13.Matalino kahit hindi palabasa ng libro.
14.Hindi itinuturing ang babae na mas mababa ang kaalaman o kakayahan.
15.Magalang sa lahat ng tao sa lahat ng oras.

Alam ko namang me kanya-kanya tayong teyst, mga gerls, pero para sa ken yan ang tipo kung lalaki, - maginoo kahit medyo bastos!

MALASADO
Mood:  happy
Topic: Tagahalakhak
Ngayong umaga ay nagawi ako sa room ni Bert at nadatnan ko si Mila doon. Panay ang usap namin tungkol sa mga sitwasyon sa kompanya at tungkol sa ilang mga obserbasyon. Bigla ay nagsabi si Bert na…

Bert: Hanapan mo nga ako ng aggressive, Bing. (Si Bert po FYI ay isa nang balo.)

Tawanan kami at sabi ko me kilala ako pero 23 anyos pa lang.

Bert: Ayoko naman ng ganyang edad, gusto ko naman mas matanda sa panganay ko! Mga 40, para me parent image.
Mila: Naku, baka naga-dry na yun, menopausal stage na yun.
Bert: Buti nga yun di na manganganak.
Bing: Dapat yung nag-se-self lubricate pa rin.
Bert: O, Omeng, nakikinig ka ba, dapat yun kunin mo yung me kakayahan pa raw na mag-self lubricate. Pero palagi namang lubricated yang si Omeng at si Rafi,e.
Bing: Sabi nga ni Mang Rafi natatandaan ko – ‘Ma’m, mahirap din naman kasi pag panay adobo.’
Mila: Ganun? E, di gawing apritada. Pwede naman, yun, a, dapat sabihin nila sa asawa nila, apritada naman, sweetheart.
Bert: Hindi, maganda nga dyan, e, malasado.
Bing at Mila: Malasado???

Takang-taka kami ni Mila sa tinuran ni Bert na malasado. Naging diskusyon naming dalawa kung ano ang ibig sabihin sabihin ng sinabi ni Bert. Ayaw naman niyang ipaliwanag kahit pinipilit naming para nga naman ma-apply naming yung malasado style. Para kay Mila, e may kinalaman ang edad at sex style. Iba naman ang nakikita kong ibig sabihin ni Bert. Para sa akin kasi ‘negative’ ang dating ng malasado. Kulang, me kahinaan, walang eksperyens, nobatos.

Bert: Yun, tama ka dun, Bing. Mas maganda ang ‘novice’. Yung tuturuan mo pa lang. Para me challenge.
Mila: Ganun, ba? Sus, e di mega-pretend ka na lang.
Bing: Kunwari, inosente ka Mila! (Tawa to the max.)
Mila: A, ganito. ‘Ay, ano yan, love, di ko alam yan, e.’ (Humahagikgik.)
Bing: Sigurado babatukan ka ng asawa mo. Magtataka at mag-iisip kung ano ang nangyayari sa yo!(Tawa to the max.)
Mila: Tapos habang nag-do-do kayo – ‘Aray!… pala!’
Bing: (Tawa to the max.) Me pala pa, ha!
Mila: ‘Aray, me suot kang singsing, e!’
Bert: ‘Hindi yan singsing, relo yan!’

Tawanan na naman at maluha luha pa.

ANG PAGGUHIT NI KAY
Mood:  special
Topic: Ang Aking si Kay
Mahilig si Kay gumuhit. Magaling talaga ang kamay. Kahit na sarili niya kaya niyang iguhit. Sabi nga ni Zen noon, malalaman mo na magaling gumuhit ang isang tao kung maiguguhit niya ng maayos ang mga kamay at ang mga paa. Naisip ko noon na magaling nga ang anak ko. Maliit pa lang si Kay, alam ko na ang talentong ito ay hindi na mawawala. Dahil mahilig din akong gumuhit, palagi ko siyang ini-encourage. Ang mga bata naman, lalong pinupuri, lalong ginaganahan. Talagang kapansin-pansin sa kanya ang galing na gumuhit. Kitang-kita mo ang interes habang gumuguhit ako para sa mga proyekto sa iskul. Makikita mo na lang siya sa isang tabi na panay ang iskribol, tahimik na pini-perfect ang sariling drowing. klik mo dito para sa buong kwento