Hoy, Lalake, Bakit Galit Ka sa Bading?
Mood:  chatty
Now Playing: sigaw ng mga audience sa laban ng Lakers at Nuggets (sa TV)
Topic: Samu't Sari

Karaniwang may dumadaan sa aming lugar na miyembro ng ikatlong kasarian (third sex). Iba-iba ang arte nila, me mahinhin, me garutay, me maingay, me nakukulapulan ng meyk-ap, at me naka-mini-skirt. Matuk mo?

Karaniwan din na maririnig mong binobola ni Papsie ang mga ito. Halimbawa, “Uy, ang seksi mo ngayon, a!” Pag inabutan ko ang ganoon, kukurutin ko sa gilid si Papsie at sasabihan na tigilan at baka mapikon. Sabi naman ni Papsie ay gustong-gusto naman ng mga bading iyon.

Hindi mahirap sa aking kabiyak ang makisalamuha kahit kanino, maging sa mga bading. Pero may mga lalaki rin akong nakikita at naririnig na suklam na suklam sa mga miyembro ng ikatlong kasarian. Makakita lamang ng isang bading e kulang na lang murahin ang mga ito. Meron ding hindi nakakatiis at minumura talaga. Meron namang hindi patas ang turing sa mga katulad nila. Sa madaling salita, mababa ang pagtingin.

Ang hindi ako mapalagay ay kung bakit may mga lalaking galit na galit sa mga bading. Kahit walang ginagawa sa kanila, kahit hindi nagsasalita o kumikilos, o nagpapakita ng kabadingan, gigil na gigil sila at halos ay isumpa. Minsan pa nga, gusto nang bugbugin. Nagdududa tuloy ako at baka me nasasaling sa kanilang pagkatao. Sabi kasi, ang BAWAT lalaki raw ay may 30% tendensiya na maging bading. Naisip ko tuloy baka naman sobra sa 30% ang tendensiya ng mga ganitong klase ng lalaki.

Para sa akin, dapat din namang igalang ang mga bading. Marami sa kanila ang magagaling at responsible. May mga lalaki nga diyan na hindi naman kayang magtrabaho o bumuhay ng isang pamilya pero lalaki raw sila. Kung papipiliin, mas gusto ko na ang responsableng bading kaysa sa isang iresponsableng lalaki.

Maituturing daw, sabi ng isang kaibigang bading, na tila isang sakit ang pagkabading. Hindi man daw naisin e iyon ang nararamdaman nila – taliwas sa nararamdaman ng isang tunay na lalaki at halos katulad ng nararamdaman ng isang babae. Kung ito ay isang sakit, palagay ko may lunas dito. Kaya nga, hindi kinakailangan ituring ang sitwasyon o kondisyon na may galit. Dapat samahan ng pang-unawa dahil sila rin ay nilalang sa mundong ibabaw. Tayong lahat ang bumubuo ng mundong ito.

Sinasabi rin na ang kabadingan ay isang sumpa. Kung ganoon, may kasalanan ba sila kung sila ay nadamay lamang sa isang sumpa? Hindi man nila gusto, sila ay biktima kung totoo nga na ang kabadingan ay isang sumpa ng mga nakaraang henerasyon.

Kailangan sigurong lawakan ang pang-unawa. Kahit anong aspeto sa buhay, kailangan ito. Kailangan siguro, kayong mga lalaki e mag-isip din kung ano ang gagawin ninyo sakaling kayo ang nasa sitwasyon.

Sagad to the Bones
Mood:  irritated
Now Playing: Talaga Naman ng MYMP
Topic: Opismeyts

Sadyang may mga taong makitid ang utak at ayaw tumanggap ng rason. Ayaw rin nilang makinig sa mga suhestiyon para sa kanilang ikabubuti at sa ikagaganda ng takbo ng isang gawain o proseso.

Maraming ganyan sa kumpanyang pinapasukan ko sa kasalukuyan. Sila yaong mga taong mahilig pumuna sa mali ng iba. Sila yaong namumuhi sa mga taong napupuri dahil hindi sila yaong pinupuri. At maiingitin pa ang mga hinayupak!

Hindi ko alam kung sadyang hanggang doon lamang ang lebel ng pang-unawa o sadyang tinatanggihan ang totoo o ayaw makinig sa totoo. Kamuhi-muhi ang kanilang katangahan – excuse me for the word. Pero sadyang walang alam dahil hindi interesadong matuto. Nakapagtataka kung bakit sila nabigyan ng posisyon. Masisisi mo rin ang mga namamahala ng kumpanya dahil hindi man lang isinaalang-alang ang pwedeng maging resulta ng mga ganitong klaseng desisyon: ang kumuha ng mga substandard na empleyado.

Tanong ko sa isang kaibigan – “E, bakit si *** hindi naman nagtapos ng kolehiyo pero ibang-iba ang ugali sa trabaho kesa ke **** na tapos daw ng pagiging inhenyero?” Sabi ng kaibigan ko ay wala naman sa natapos yan. Marami sa mga nagtapos sa kolehiyo na natapos lamang dahil sa pangongodigo at pangongopya. Ang talino daw ay nasa bawat tao at nasasa-tao daw kung paano ito paglilinangin.

Sagad to the boneskasi ang pagiging imposible ni ***. Kahit na sino ay hirap ay hirap ipaunawa ang mga bagay-bagay at napaka-defensive pa kamo. Hindi rin nag-iisip kung ano ang ibig sabihin. Mantakin mong para sa kanya e pareho lamang ang ibig sabihin ng material code at formulation. Hay, ang hirap magpaliwanag dahil hindi siya marunong makinig. Kaya mo bang makipag-usap sa taong ganito na hindi ka pa tapos sa pagsasalita ay nagsasalita na? Kaya mo bang madala ang sitwasyon kasama siya kung ang ibig sabihin ng ‘possible source of defect’ ay di alam? Paano kaya napapatakbo ng taong ito ang kanyang seksyon ng maayos?

Hindi ko sinasabing perpekto akong empleyado. May mga munting kapalpakan din minsan. Pero nakikinig ako at nagbibigay ng katwiran sa mga nagagawa. Hindi ako basta-basta nagagalit lalo na ngayon at inaaral ang sarili kung tama o hindi ang mga desisyong gagawin. Kaya ko ring tumanggap ng puna kung kinakailanga. Pero hindi ako mapapaayon sa maling gawain, o katwiran, o paninindigan.

Naniniwala ako na sagad to the bonesdin ang kakulangan sa parte ng mga namamahala. Kung di ba naman e bakit me mga ganitong klase ng tao na hindi matanggal kung hindi epektibo at may malaking diperensiya ang pag-uugali. Palpak na nga ni hindi man lang mabigyan ng verbal warning. Hindi kaya katulad din sila ng mga ito na kulang na kulang ang work values?

Hayyy, naku! Kung hindi lamang may krisis sa bansa, lilipat na naman ako ng trabaho kaso mo maging ang bansa ay mali ang pamamahala. Nakakalungkot isipin na sa ibang bayan pa makakatagpo ng mas maayos-ayos na sitwasyon (hindi nga lamang lahat).

Saan Ba Nagsimula?
Mood:  chatty
Topic: Samu't Sari
Ang natatandaan ko nagsimula lang sa kuwento ni Kuya P** na ang bayaw niyang militar e magreretiro na at isang milyon yata ang matatanggap. Sabi daw ni R*****, “Yun e kung isa ang lang ang asawa niya.” Anim nga raw ang asawa ng bayaw niya.

Bumangka na si Kuya E**** at nagkuwento na ang isa sa mga janitor sa pinapasukan niyang unibersidad e nasayang ang 27 taon sa trabaho dahil sa kasong rape ng 12 taong bata. E, paano kaya nalaman sa unibersidad ang ginawa niya? Yun naman pala e kapatid ng kasamahang janitor ang 12 taong gulang. At hindi pala pwersahang rape. Napapayag ng manyak ang bata. Statutory rape ang kaso.

Sumagot ako na bakit kaya may ganoong mga lalaki. Umayon si Papsie at sabi nga raw ni R***** e bakit pa mang-re-rape e pumunta ka lamang daw sa probinsya nila sa Bisaya at painumin ang tatay, o bigyan ang mga magulang ng kahit na isang libo lang e me asawa ka nang batang-bata pa at sariwa. Naalala ko tuloy yung feature sa isang tv series tungkol sa isang ama sa Bicol na binuntis o ginalaw lahat ng anak na babae at me nabuntis pa. Isa sa mga anak ng walanghiyang lalaki e nasiraan pa ng ulo. Ipinakita rin ng programang nasabi ang kalagayan ng ama kung saan siya ay nanghihina na. Kung ako yun, sinakal ko ang taong iyon.

Napunta naman ang kwento kung saan nakadestino dati si Kuya P**. Naitanong ko kasi kung totoo ba na maraming nga bang mga babaeng commodity doon. Totoo raw, sabi ni Pareng E****. Me tawaran pa nga raw at me klase klase. Hanggang class C daw. Sabi nga raw ni I***, “Aba, me tyangge pala dito!”

Nakakatawa mang pakinggan ang mga aktwal na kwento, nakakaawa ang mga kalagayan ng mga batang babae, o ng mga babaeng biktima ng pagkakataon at walang kapangyarihang pang-ekonomiko. Sila ay nakakulong, wala mang rehas, sa sitwasyong lalo lang nagpapabaon sa kanila.

Boses na Nahiya
Mood:  crushed out
Now Playing: Mountain Dew ads
Topic: Si Ako

Noong nakaraang Sabado, may isang pagdiriwang na aking pinuntahan kasama ng ilang kaibigan. Hindi na sana ako pupunta kaya lang palagi kong natatandaan ang sinasabi ni Papsie na pag may nag-imbita, puntahan kahit sumaglit lamang. Yun sana ang balak ko, ang sumaglit lamang, kaso mo nakakita ako ng videoke at Fundador he he at ang balak na umuwi ng 1:30 pm ay naging 3:30 pm.

Gustung-gusto ko ang umawit. Pumili ako ng aking aawitin – Power of Two ni Aiza Seguerra. Pero hindi ko ito naawit nang maayos, nahiya ang boses ko, nawala pa yata sa tono. Alam ko namang awitin iyon kaya lang nadaig ako ng hiya. Marahil hindi kasi ako sanay umawit nang hindi sa bahay o lugar namin, at hindi ko mga kapamilya o malalapit talagang kaibigan ang naroon. Hangang-hanga nga ako kay S at kay O sa bravado nila sa pag-awit. Pero hindi ako naiinggit. Kanya kanyang talento ang bawat tao, di ba.

Umawit na rin ako nang ipasa sa akin ang mike ni L. Kaunting pagkakataon iyon at medyo limot ko na ang hiya, marahil dahil sa Fundador.

Hindi ko mawari kung saan naman humuhugot ng lakas ng loob si D sa pag-awit kasi kahit ano ang gawin, wala sa tono, palpak ang rendition, at mali-mali ang lyrics na binabasa na nga! Lalo tuloy akong pinanghinaan ng loob sa kanya.

Kanya kanyang tapang talaga. Palagay ko wala dito ang tapang ko, at buti alam ko ito.

Pamalit sa Tissue
Mood:  chatty
Now Playing: a boring stand up comedy at Jack channel
Topic: Tagahalakhak

Sa hirap ng buhay ngayon, pati ang mga kompanya ay nag-iisip ng kung anu-anong paraan para makatipid. Dito sa pinapasukan ko ay matagal nang inumpisahan ang pagtitipid. Ito ay naging topic sa kantina ni Aling Thelma. Kasama ko sa balitaktakan sina Rey, Mila at Margie isang hapon nang kami ay nag merienda.

Unang naging hakbangin sa pagtitipid ay ang pagpapanatili ng kasalukuyang bilang ng mga empleyado kahit na may nag resign na. Ang mga managers ay hindi na pinalitan pero ang mga supervisor na siyang pumalit ay hindi naman na promote bilang manager. Kung nadagdagan man ang sweldo, hindi rin ganoon kalaki. Ang mga taong nawala sa produksyon ay hindi na rin pinalitan. Ang ibang trabaho ay idinagdag sa naroon pa o kinukuha ang serbisyo ng mga emergency workers na below minimum ang sahod at pwede pang patigilin kahit anong oras gustuhin ng namamahala o ng may-ari.

Pangalawa ay ang pagpigil sa OT. Kung sabagay, malaking bagay ito sa pagtitipid. Aminin man ng iba, o hindi, marami ang nasasayang na oras na binabayaran sa rate ng OT. Ang problema nga lamang, madalas ay walang mayakag na mag-OT ng pautay-utay. Ipinagtataka ko rin naman kung bakit tinatanggihan ng iba ito e dagdag sahod din naman iyon kahit na nga kakapiranggot.

Pangatlo ay ang pagbili ng mga mas murang gamit sa opisina na hindi rin naman nagtatagal. Sundan pa ito ng pagbabawal na magrasyon ng tissue paper sa bawat departamento. Matagal na ring walang air freshener o Baygon para sa bawat departamento.

Napunta ang topic sa tissue paper. Tinanong ako ni Margie bakit nawala. Ipinaliwanag ko naman – ito ay sa dahilang nakita yata na maganda ang tissue paper na ginagamit nang minsan manghingi ang panginoon. Naghinala na baka mahal kung kaya ipinag-utos na itigil na ang rasyon ng libreng tissue paper.

Nakakalusot si pren Mila dahil idinadahilan niya na kailangan niya ng “panlinis ng tubo” sa laboratoryo. Nakapasa naman. Sa kabilang banda, Si Rey ay may suhestiyon bilang pamalit sa tissue paper. Titigan nyong mabuti ang larawan sa ibaba at isipin kung paano gagamitin. Iihit ka ng tawa kapag nagpagtanto mo na. Siyangapala, dapat kaliwang kamay ang gamitin.

Resulta ng Unang Markahan
Mood:  chatty
Now Playing: lagaslas ng tubig sa gripo
Topic: Ang Aking si Daryl

Isang gabi ngayong linggong ito, sinalubong ako ni Daryl at nagsabing may ipapakita raw siya sa akin. Sa una ay hindi ko napansin na ang grado niya sa asignaturang Science ang pinakamababa. Ito ang isa sa paborito niya.

Hindi naman talaga mababa ang grado sa Science pero malayo siya sa mga grado ng ibang asignatura. Hindi halos magkakalayo ang lahat maliban sa Science. "Sayang naman, ‘no? Teka nga pala, bakit ito ang resulta sa Science? Di ba ito ang paborito mo?" Huminga nang malalim si Daryl sabay sabing, "Ganito kasi ang istorya nun, Ma…"

klik mo dito para sa buong kwento

Bagong Hairdo
Mood:  chatty
Now Playing: boses ni Mike Enriquez
Topic: Ang Aking si Kay

Matagal nang umuungot si Kay na magpagupit ng buhok. Ayaw ko noong pumayag dahil nanghihinayang ako na paiksiin ang mahaba niyang buhok. Isa pa, baka mahirapang magpahaba uli.

Pinayagan ko na rin sa wakas (tutal siya naman daw ang magbabayad ha ha ha). ‘Layered’ ang buhok niya ngayon at hanggang balikat na lang. Hindi naman kataasan ang layers. Mabuti din iyon para hindi mahirap pahabain kung magdesisyon na siyang pahabain. Bumagay naman sa kanya. Sabagay, bumabagay naman ang halos lahat ng gupit sa kanya dahil sa hugis ng mukha niya.

klik mo dito para sa buong kwento

Kulang sa Pansin
Mood:  irritated
Now Playing: soundtrack of LOTR
Topic: Samu't Sari

Natapos na rin ang halos mahigit isang linggong paghahanda para sa Surveillance Audit kahapon. Nakakapagod din at nakakapraning. Paano ba naman,e, ako ang endpoint ng lahat ng proseso at marami ang sa huli nagkumahog para kumpletuhin ang kanilang mga ulat at dokumento. Siyempre pa, huli na rin ako at nagkumahog na rin.

Sa nagdaang linggo, marami na naman akong natuklasang mga kasamahan sa trabaho na kulang sa pansin (KSP). Para kay Papsie, ang iba naman daw ay kailangan ng pansin, na totoo din naman. Wala bang pagkakaiba? Meron.

Kulang sa pansin itong si Pedro (di tunay na pangalan). Ang hilig kasing magmagaling hindi naman naiintindihan ang ibang pinagsasabi. Basta lamang may maibida. Napapahiya tuloy kasi nang tanungin kung ano ibig sabihin ng kanyang sinabi, e, di naman malinaw na maipaliwanag. Kulang din sa pansin itong si 'Sugo (short for Bisugo, kung bakit, e, 'wag niyo nang alamin). Pwede namang magsalita nang marahan at malinaw, e, bakit kailangang sumigaw at sumabay sa isang nagsasalita o nagpapaliwanag? Hindi makapaghintay o sadyang kulang na kulang sa pansin?

Kailangan ng pansin itong si McDonald. Palagi kasing napapansin na ako ay may pinapaboran. Dahil dito gumagawa siya ng kwento. Bakit daw kapag siya ang nagsasalita, e, iba ang reaksyon ko. Paano namang hindi mag-re-react, e, napakamalisyo niya. Kailangan din ng pansin ang mga Ms. Universe ng kompanya. Galit kasi sila 'pag me nasabing ibang maganda. Dapat sila lang. Ang sasagwa naman ng ugali.

Sa paligid naman ng aming tahanan..

Kulang din sa pansin ang isang manginginom na nang di matawag ng isang grupong nag-iinuman, e, nagsisintir ba naman. Nang maaya sa isang inuman, e, inilabas ang sama ng loob. At ang pangit pa kamo ng mga pinagsasabi. Hindi niya alam siya ang pulutan kinabukasan kahit wala nang alak. Totoo ang sinabi ni Tatay na ang isang manginginom daw ay sumasama ang loob pag hindi naaya. Ang babaw 'no?

Kailangan ng pansin ang batang si Angel. Siya ay napapalibutan ng mga matatandang masahol pa sa isang bata ang mga pag-iisip. Na-kick out sa eskuwela ang kawawang bata na kinamumuhian ng lahat ng kapitbahay dahil sa ugali. Salamat sa kanyang lolo na sabi sa kaklase ni Angel, "Sabihin mo sa titser niyo, gago siya!" Salamat din sa ina niya na nagtuturo ng 7 x 0 ekwals 7, na nang ituwid ng isang nakarinig ay nagsabi pa na, "'Wag kang maniwala, Angel, niloloko ka lang niyan!" Salamat din na sa tiyahin na nang malamang ibinagsak ang kaniyang pamangkin e nagbabalak ipabarangay ang titser. Paano matututo ng tama ang kawawang si Angel?

Ang Ganda Mo!
Mood:  chatty
Now Playing: diskusyon ni Kay at Daryl
Topic: Ang Maging Babae

Iba-iba ang kagandahan ng mga babae. Depende pa nga ito sa tumitingin. Iba-iba rin ang persepsyon ng tao, mapababae o mapalalaki, dito. Sa dami ng nakasalamuha kong tao, mas maganda ang babae na hindi lamang maganda sa panlabas na kaanyuan. Ang mabuting ugali ng mga babaeng ito ang lalong nagpapaganda sa kanya.

Naisip kong isulat ito dahil sa kasalukuyan kong obserbasyon.

a. May mga babae na hindi na kailangang pilitin ang kanyang pagiging maganda. Kahit ano ang suot niya, simple man at “walang tatak”, lumalabas ang kanyang kagandahang pisikal. Minsan, mata ang nagdadala, minsan ang ngiti naman, o di kaya ang postura ng katawan.

b. May mga babaeng maganda sa paningin, lalo na sa mga kalalakihan, sa sobrang laki ng isang partikular na parte ng katawan. Kapag ekstraordinaryo ang laki ng boobs o puwet, isang matatawag na kagandahan ang mga ito kahit na hindi ganoon kaganda ang mukha.

c. May mga babae namang kailangang palamutian ang katawan para lamang magmukhang maganda – kulapulan ba naman ng katakot-takot na meyk-up ang mukha pag di pa naman natakpan ang mga dapat takpan. Lagyan ba naman ang kung saan-saang parte ng katawan ng mga alahas na kumikinang pag di pa naman nadamay ang mukha at hitsura at magmukhang maganda.

d. May mga babae namang sa porma dinadaan ang pagiging maganda. Ternong damit at sapatos, isama mo na ang bag. At huwag ka, kailangan kilalang brand. Para namang tatanungin ko kung ano ang tatak ng kanilang damit. Kinabukasan, nagrereklamo sa presyong P15 ng inorder na pansit.

e. May mga babaeng gumaganda sa pagiging malambing, mabait, at marunong makisama. Sa madaling sabi, ang kanyang mabuting ugali, disposisyon at pakikitungo sa iba ang mas higit na nakikita kaysa sa kanyang panlabas na kaanyuan. Meron namang iba na gumaganda sa talentong taglay.

Parang gusto kong ipaskel sa bulletin board namin ito. Para mabasa ng mga ilang kababaihan sa aming kompanya. Sobra ang superiority complex ng mga babaeng iyon na ang akala yata, e, pang-Miss Universe na ang kanilang beauty. Hindi ka babatiin ng mga iyon pag di ka unang bumati. Palaging nakasimangot at nakataas ang noo (kasi feeling siguro sila na ang pinakamagagandang hayop sa balat ng lupa). Pero tanungin mo kung ano ang komentaryo ng mga nauna pa sa akin sa kompanyang ito at ng mga kasalukuyang nakakasalamuha ng mga ito – suplada, walang modo, hindi marunong makipag-usap sa telepono, napakahina ng communication skills, minsan ang hina pa pumik-ap ng mga jokes at instruksyon, at nakikinig sa mga tsismis at pumapatol na tila walang sariling bait.

Hindi maganda sa isang babae ang magsalita nang laban sa kapwa niya. Pero ang mga obserbasyong ito ay totoo at hindi lamang obserbasyon ng isa kung hindi ng marami. Hindi naman siguro masama ang mag-obserba. Ang masama ay ang magpatuloy ang mga ito sa kagaspangan ng kanilang mga ugali. Sampol – tinawagan mo ang isa sa mga beautiful na iyon, ibinigay mo ang instruksyon at bigla nitong ibinaba ang telepono ng walang paalam. Ano ang gagawin mo kung sa iyo ginawa iyon?

May kumalat na isyu sa kompanya na wala naman silang kinalaman. Pumunta sa departamento nila ang taong sangkot sa isyu at pinaringgan. May sasama pa kaya sa pag-uugaling iyon?

Sabi ng isa sa mga bosing, nasa breeding daw iyon, nasa pagpapalaki ng magulang, at kung saan din daw lumaki. Binanggit pa ng bosing na sa ***** raw kasi lumaki. Para sa akin walang kinalaman kung saan lumaki ang isang tao. Nasa isang tao talaga kung paano siya sa kanyang pakikisalamuha sa iba. Kung siya ay bastos, iyon ay dahil gusto niyang maging bastos. Kung OK ang PR niya, iyon ay dahil gusto niya ang maging OK ang PR. Marami din namang dahilan kung bakit nagkakaganoon ang ugali ng isang tao. Hindi rin lahat ng pinalaki ng maayos ng magulang ay nagiging maayos ang kinahihinatnan. Isa ang mga impluwensiya ng kung sinu-sino at anu-ano ang humuhubog sa bawat isa sa atin.

“Ang ganda mo!” Sarap pakinggan, di ba? Pero huwag sanang umakyat sa ulo at isipin na higit ka na sa iba at pang-Miss Universe ka na.

Nakita ko Talaga kung Paano Lumabas sa P**e!

Kagabi habang kami ay naghahapunan at masayang nagbabalitaktakan tungkol sa mga pangyayari sa buong araw, bigla na lamang nagkuwento si Papsie ng tungkol sa napanood naming palabas sa National Geographic. Ang title ng segment na iyon ay In the Womb kung saan ipinakita ang paglaki ng fetus sa loob ng wonb ng isang babae. Nakakamangha ang teknolohiya sa ngayon, sa totoo lang. Kitang-kita ang kilos at galaw ng lumalaking bata sa loob ng tiyan. Nagawa ng pag-aaral na iyon ang manmanan ang gawi at kilos ng bata. Hangang-hanga din ako sa voice over na nagpapaliwanag ng mga facts tungkol sa nangyayari sa loob ng tiyan ng isang buntis.

Dahil sa ako ay inabot ng antok hindi ko nagwang mapanood ang ikinukwento ni Papsie. Tulog na tulog daw ako at hindi niya na lang ginising. Out of love daw iyon. Naks, no? Sipsip talaga ang hubby ko.

At habang kumakain nga kami, e, bigla siyang bumanat ng “Naku, Nay, kung mapapanood mo lang yung napanood ko noong isang gabi, magugulat kayo. Kitang-kita ko kung paano lumabas yung bata. Nakita ko talaga kung paano lumabas sa p**e! Dito kami napabunghalit ng tawa. Lalo na nang ginaya ko ang pagkakasabi ni Papsie. Alam ko namang iyon ay isang tangka ni Papsie ng pagpapatawa at isa ring hindi tuwirang pagtuturo na walang masama sa binigkas niyang p**e. Nangandasamid si Daryl sa kakatawa. Si Kay naman ay hindi matapos-tapos ang pag-inom ng tubig dahil humahagikgik din. Dito na bumanat si Papsie ng “E, ano naman ang masama sa salitang p**e, e, iyon ang tawag dun? Bakit kung salitang Ingles na vagina okey lang? Depende kasi ‘yan sa pag-iisip ng tao, e. Ang mabanggit mo iyon ay walang masama maliban na lang kung mag-iisip ng masama habang binibigkas mo yun.”

Nakakatuwa na hindi nag-react ng masama ang dalawa kong anak sa tinuran ni Papsie. Sumang-ayon naman si Daryl pero nagbitiw ng salita na, “Pero, Pa, huwag mo pa ring sasabihin sa maraming tao yun! Kasi hindi naman lahat katulad mo kung mag-isip. Baka may mag-react violently.”

Oo nga naman. Sa iba ito ay napakalaswa kung pakinggan. Sa akin naman, depende sa sitwasyon. Kung ito ay ginagamit lamang sa diskusyon o talakayan nang maayos, walang masama. Pero may mga taong hindi maayos kung magsalita kaya pangit na lumalabas ang isa o ang mga salita. Para sa akin, tama naman si Papsie. Nasa pag-iisip ng tao talaga. Napaplastikan siya kung bakit pwedeng sabihin ang vagina, boobs, nipples, etc. nang walang pag-aalinlangan at kung p**e, s**o, ut**g, atbpa marami ang magre-react nang husto.

Sabagay may mga alternatibong salita na pwedeng ipalit sa mga iyon maliban sa paggamit ng salitang Ingles. Mas hindi raw bastos ang dating. Ano sa palagay niyo?