LINKS
ARCHIVE
« March 2005 »
S M T W T F S
1 2 3 4 5
6 7 8 9 10 11 12
13 14 15 16 17 18 19
20 21 22 23 24 25 26
27 28 29 30 31
Sunday, 20 March 2005
BAKIT GALIT SA MGA ABU SAYYAF
Mood:  mischievious
Topic: Tagahalakhak
Kahapon ay nasa Calumpit, Bulacan kami ni Papsie kasama ang ilan sa mga barkada niya. Kasama rin si Kuya Ed. Okey pala pumunta kina Pareng Lito! Aba, 11 putahe ang aming nilantakan. Grabe sa sarap ang lechon at hanep sa ngala ngala ang kare kare (salamat kay Pareng Roger). Mga pasado alas dos y media na nang magsimula ang inuman. Hindi Fundador ang inihatag pero brandy din – Tres Cepas, at beer para sa iba. Pwede na rin. Hindi naman ako nalasing kasi malayo ang lugar at kelangang alalayan si Papsie. Wala ring kontrol yun pag wala ako (tagabantay pa tuloy ako). Pero nalasing ang isa sa kasama namin. Ang mga sumusunod ang naulinigan ko (at hinalakhakan ko nang todo) sa loob ng FX na aming sinasakyan pauwi. Makulit na lasing: Alam mo, mga bubu yang mga Abu Sayyaf na yan. Bakit kamo?? Malumanay na lasing: E, wala na tayong magagawa dyan, ginagawa nila yun dahil sa prinsipyo. Makulit na lasing: Anong prinsipyo?? Malumanay na lasing: E, di ang pumatay! Makulit na lasing: Hinde, pare, galit talaga ako sa mga Abu Sayyaf na yan! Ang bububu! Bakit kamu?? Eto nga, dinadamay pala nila ang mga inusinti! Dapat ang pinapatay nila yung mayayaman! Malumanay na lasing: Ano naman kinalaman ng mga mayayaman? ‘lam mo, pare, yang mga mayayaman na yan, mga negosyante yan. Me mga kapital yan. Tayong mahihirap me kapital din – tawag dun kapit sa patalim. Makulit na lasing: Kaya nga pare, ang bububu ng mga Abu Sayyaf! Dapat ang pinapatay nila mga mayayaman! Malumanay na lasing: Bakit kamo mahihirap ang napapatay? Makulit na lasing: Bakit?? Malumanay na lasing: E pano me pantubos yung mga mayayaman kaya di napapatay! Ako rin naman, e, galit sa mga Abu Sayyaf... Makulit na lasing: Bakit??? Malumanay na lasing: E, MILF ako, e. ‘tang-inang mga yan, kaagaw pa namin! Kinabagan yata ako sa katatawa. Ang makulit na lasing ay hindi naubusan ng istorya hanggang makarating kami sa kanto ng Kaingin Road. Pati drayber ay pinagtri-tripan. Pero humihingi naman ng paumanhin paminsan-minsan. Higit akong tumawa sa malumanay na lasing na kasama namin. Seryosong hindi naman pala seryoso. Me kanya-kanya talagang talento ang bawat nilalang.

Posted by bingskee at 11:01 PM
Post Comment | Permalink

View Latest Entries