LINKS
ARCHIVE
« July 2024 »
S M T W T F S
1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31
Wednesday, 28 September 2005
Pamalit sa Tissue
Mood:  chatty
Now Playing: a boring stand up comedy at Jack channel
Topic: Tagahalakhak

Sa hirap ng buhay ngayon, pati ang mga kompanya ay nag-iisip ng kung anu-anong paraan para makatipid. Dito sa pinapasukan ko ay matagal nang inumpisahan ang pagtitipid. Ito ay naging topic sa kantina ni Aling Thelma. Kasama ko sa balitaktakan sina Rey, Mila at Margie isang hapon nang kami ay nag merienda.

Unang naging hakbangin sa pagtitipid ay ang pagpapanatili ng kasalukuyang bilang ng mga empleyado kahit na may nag resign na. Ang mga managers ay hindi na pinalitan pero ang mga supervisor na siyang pumalit ay hindi naman na promote bilang manager. Kung nadagdagan man ang sweldo, hindi rin ganoon kalaki. Ang mga taong nawala sa produksyon ay hindi na rin pinalitan. Ang ibang trabaho ay idinagdag sa naroon pa o kinukuha ang serbisyo ng mga emergency workers na below minimum ang sahod at pwede pang patigilin kahit anong oras gustuhin ng namamahala o ng may-ari.

Pangalawa ay ang pagpigil sa OT. Kung sabagay, malaking bagay ito sa pagtitipid. Aminin man ng iba, o hindi, marami ang nasasayang na oras na binabayaran sa rate ng OT. Ang problema nga lamang, madalas ay walang mayakag na mag-OT ng pautay-utay. Ipinagtataka ko rin naman kung bakit tinatanggihan ng iba ito e dagdag sahod din naman iyon kahit na nga kakapiranggot.

Pangatlo ay ang pagbili ng mga mas murang gamit sa opisina na hindi rin naman nagtatagal. Sundan pa ito ng pagbabawal na magrasyon ng tissue paper sa bawat departamento. Matagal na ring walang air freshener o Baygon para sa bawat departamento.

Napunta ang topic sa tissue paper. Tinanong ako ni Margie bakit nawala. Ipinaliwanag ko naman – ito ay sa dahilang nakita yata na maganda ang tissue paper na ginagamit nang minsan manghingi ang panginoon. Naghinala na baka mahal kung kaya ipinag-utos na itigil na ang rasyon ng libreng tissue paper.

Nakakalusot si pren Mila dahil idinadahilan niya na kailangan niya ng “panlinis ng tubo” sa laboratoryo. Nakapasa naman. Sa kabilang banda, Si Rey ay may suhestiyon bilang pamalit sa tissue paper. Titigan nyong mabuti ang larawan sa ibaba at isipin kung paano gagamitin. Iihit ka ng tawa kapag nagpagtanto mo na. Siyangapala, dapat kaliwang kamay ang gamitin.




Posted by bingskee at 7:40 PM
Updated: Wednesday, 28 September 2005 7:50 PM
Post Comment | Permalink
Tuesday, 14 June 2005
ANO BA ANG KINAIN MO?
Mood:  chatty
Topic: Tagahalakhak

Madalas si Papsie ang pasimuno ng kalokohan tuwing naglalaro sila ng mah jong ng kanyang mga kaibigan. Noong isang araw, (sabagay hindi lamang noong araw na iyon) nakatuwaan na naman niya ang magpalabas ng masamang hangin sa harap ng mga kalaro niya. Siyempre, tumayo ang isa dahil hindi nakayanan at ang isa naman ay natalo dahil na-disturb yata ng amoy ng u**t niya. Isa sa mga miron ang hindi nakatiis at nagtanong, “Ano ba ang kinain mo? Patay?” Tawanan ang lahat. “Putsa, amoy patay na kasi, e. I-deposito mo na kaya yan!” Halakhak at hagikgik lamang ang tugon ni Papsie.

Gross, ‘no? Hindi ko naman sinisiraan ang asawa ko. Fact of life na ‘to, e – mahilig talaga siya mang-gud taym, at maraming kalokohan sa katawan! Pero gusto kong I-pokus ang istorya sa tanong ng miron –“Ano ba ang kinain mo?” Mayroon bang kinalaman ang pagkain sa amoy ng u**t? Nabasa ko, meron pala..

Lahat pala tayo ay may gaas o hangin sa tiyan. Ang sobrang dami ng gaas o hangin sa tiyan ay tinatawag sa Ingles na flatulence (Hindi ko kayang I-transleyt sa Tagalog). Ang mga gaas na ito pala ay binubuo ng atmospheric nitrogen at oxygen na nalulon(?) natin. Ang mga ibang gaas, gaya ng carbon dioxide, methane, at hydrogen, ay nabubuo sa mga bituka..

Ang carbon dioxide pala ang karamihang nakukuha ng ating katawan at ang ibang gaas na nabuo dahil sa hindi kumpletong pagtunaw ng pagkaing mayaman sa starch at cellulose ay inilalabas sa puwet sa pamamagitan ng u**t (flatus). Ang di kanais-nais na amoy ay dahil sa ilang sulfur compounds..

Ang starch ang isa sa mga pangunahing carbohydrates (nutrients na pinagkukunan ng lakas ng ating katawan). Makukuha ito sa pagkain ng mga tinapay at cereal, mais, sitaw, patatas, atbp. Ang cellulose naman ay makukuha sa pagkain ng mga madahong gulay. Malinaw na sinabi na ang sobra sa kinakailangan ng katawan ng mga nutrients na ito ay hindi maganda at nagiging dahilan ng gaas na pag isinama mo sa ilang sulfur compounds ay magbibigay ng sobrang baho na amoy ng u**t..

Tama lang pala talaga na magdiyeta si Papsie sa mga pagkaing ma-starch..

PAUNAWA: Ang ginagawang ito ni Papsie (ang pagpapalabas ng flatus o fart) sa karamihan ay delikado. Huwag gayahin..


Posted by bingskee at 10:01 PM
Updated: Saturday, 9 July 2005 8:17 PM
Post Comment | View Comments (2) | Permalink
Monday, 2 May 2005
SABIHIN MO NANG MABILIS
Mood:  happy
Topic: Tagahalakhak
Noong nabubuhay pa si Ate Edith, ang luvs kong hipag, enjoy na enjoy akong makinig sa mga green jokes niya. Sayang nga lamang at wala na siya. Naalala ko siya kasi natawa ako dun sa isang mama na sa sobrang bilis magsalita e iba na ang lumabas sa bibig, o baka iba lang talaga ang pagkarinig ko? Minsan si Daryl, sa sobrang bilis ding magsalita, naiiba na ang nasasabi. Subukan mong sabihin ang mga ito nang mabilis at paulit ulit: Nagki-kiss ka ba sabay hug? Nagkatuta na ba kayo? Put a little more (bigkasin mo ito nang walang sound) Sobrang aliw, subukan mo.

Posted by bingskee at 10:01 PM
Post Comment | Permalink
Monday, 25 April 2005
ISANG MAPANG-AKIT NA...
Mood:  flirty
Topic: Tagahalakhak
Lahat naman tayo ay naaakit, di ba? Kahit nga may asawa na, nabibighani pa rin. Lalo na ang mga kalalakihan – dumaan lang ang seksing kapitbahay ay nangangandahaba na ang leeg, nakasakay lang sa dyip ang isang babes na luwa ang dibdib e pinagpapawisan na, o di naman kaya nakasabay lang ang isang tsiks na pagkaganda ng buhok e sinundan na. Naalala ko tuloy ang isang karanasan na di makakalimutan. Nag-aaral ako noon sa PUP at panggabi. Tatlong subjects din kaya konting tiyaga. Pasado alas nuwebe na ako madalas nakakauwi. Sasakay ako ng dyip na Sta. Mesa Stop n Shop, bababa ng Cubao, sasakay uli ng dyip na Marikina o Project 4 ang karatula, bababa ng 20th Ave. Minsan pagsakay ko sa Cubao, sa may bandang Ali Mall e may sumakay na babae. Ang bango – grabe! Sobrang kinis from head to toe. Ang ganda ng mukha at higit sa lahat ang ganda ng buhok – mahaba at itim na itim. Parang tulad noong mga nasa commercial ngayon. Syempre pa, lahat ng kalalakihan sa loob ng dyip e sa kanya nakatingin. Ako nga e parang na-tibo ng gabing ‘yon. Di ko rin naiwasan ang humanga sa babaeng itim na itim ang buhok na lalong pinatingkad ng suot na mapusyaw na kulay dilaw na damit. Hindi naman pwedeng di mapansin at ang bango nga. Maya-maya, sabi ng babaeng maitim ang buhok na mabango pa, "Mamaaa, parwaaaa…" Ay, bading pala! Hagalpakan sa tawa ang lahat ng nasa dyip. "Pare, napeke tayo dun, a!" Napansin ko, sa tapat pala ng gay bar pumara ang babae, este, ang bading. Minsan din, pero hindi ito gabi, ay may sumakay na babae mula sa Broadway Centrum (kung saan madalas kaming manood ng sine ni Papsie nung college). Ang ganda rin nung babae. Pero ito naman e totoong babae. Kasarap ngang dagukan ni Papsie e kasi tingin ng tingin. Nang malapit na sa Cubao, sabi ng babae, "Mama, haywi, galing ng brudwi." Ngingisi-ngisi si Papsie pagbaba ng babae.

Posted by bingskee at 10:01 PM
Post Comment | Permalink
Friday, 1 April 2005
MALASADO
Mood:  happy
Topic: Tagahalakhak
Ngayong umaga ay nagawi ako sa room ni Bert at nadatnan ko si Mila doon. Panay ang usap namin tungkol sa mga sitwasyon sa kompanya at tungkol sa ilang mga obserbasyon. Bigla ay nagsabi si Bert na…

Bert: Hanapan mo nga ako ng aggressive, Bing. (Si Bert po FYI ay isa nang balo.)

Tawanan kami at sabi ko me kilala ako pero 23 anyos pa lang.

Bert: Ayoko naman ng ganyang edad, gusto ko naman mas matanda sa panganay ko! Mga 40, para me parent image.
Mila: Naku, baka naga-dry na yun, menopausal stage na yun.
Bert: Buti nga yun di na manganganak.
Bing: Dapat yung nag-se-self lubricate pa rin.
Bert: O, Omeng, nakikinig ka ba, dapat yun kunin mo yung me kakayahan pa raw na mag-self lubricate. Pero palagi namang lubricated yang si Omeng at si Rafi,e.
Bing: Sabi nga ni Mang Rafi natatandaan ko – ‘Ma’m, mahirap din naman kasi pag panay adobo.’
Mila: Ganun? E, di gawing apritada. Pwede naman, yun, a, dapat sabihin nila sa asawa nila, apritada naman, sweetheart.
Bert: Hindi, maganda nga dyan, e, malasado.
Bing at Mila: Malasado???

Takang-taka kami ni Mila sa tinuran ni Bert na malasado. Naging diskusyon naming dalawa kung ano ang ibig sabihin sabihin ng sinabi ni Bert. Ayaw naman niyang ipaliwanag kahit pinipilit naming para nga naman ma-apply naming yung malasado style. Para kay Mila, e may kinalaman ang edad at sex style. Iba naman ang nakikita kong ibig sabihin ni Bert. Para sa akin kasi ‘negative’ ang dating ng malasado. Kulang, me kahinaan, walang eksperyens, nobatos.

Bert: Yun, tama ka dun, Bing. Mas maganda ang ‘novice’. Yung tuturuan mo pa lang. Para me challenge.
Mila: Ganun, ba? Sus, e di mega-pretend ka na lang.
Bing: Kunwari, inosente ka Mila! (Tawa to the max.)
Mila: A, ganito. ‘Ay, ano yan, love, di ko alam yan, e.’ (Humahagikgik.)
Bing: Sigurado babatukan ka ng asawa mo. Magtataka at mag-iisip kung ano ang nangyayari sa yo!(Tawa to the max.)
Mila: Tapos habang nag-do-do kayo – ‘Aray!… pala!’
Bing: (Tawa to the max.) Me pala pa, ha!
Mila: ‘Aray, me suot kang singsing, e!’
Bert: ‘Hindi yan singsing, relo yan!’

Tawanan na naman at maluha luha pa.

Posted by bingskee at 11:01 PM
Post Comment | Permalink
Sunday, 20 March 2005
BAKIT GALIT SA MGA ABU SAYYAF
Mood:  mischievious
Topic: Tagahalakhak
Kahapon ay nasa Calumpit, Bulacan kami ni Papsie kasama ang ilan sa mga barkada niya. Kasama rin si Kuya Ed. Okey pala pumunta kina Pareng Lito! Aba, 11 putahe ang aming nilantakan. Grabe sa sarap ang lechon at hanep sa ngala ngala ang kare kare (salamat kay Pareng Roger). Mga pasado alas dos y media na nang magsimula ang inuman. Hindi Fundador ang inihatag pero brandy din – Tres Cepas, at beer para sa iba. Pwede na rin. Hindi naman ako nalasing kasi malayo ang lugar at kelangang alalayan si Papsie. Wala ring kontrol yun pag wala ako (tagabantay pa tuloy ako). Pero nalasing ang isa sa kasama namin. Ang mga sumusunod ang naulinigan ko (at hinalakhakan ko nang todo) sa loob ng FX na aming sinasakyan pauwi. Makulit na lasing: Alam mo, mga bubu yang mga Abu Sayyaf na yan. Bakit kamo?? Malumanay na lasing: E, wala na tayong magagawa dyan, ginagawa nila yun dahil sa prinsipyo. Makulit na lasing: Anong prinsipyo?? Malumanay na lasing: E, di ang pumatay! Makulit na lasing: Hinde, pare, galit talaga ako sa mga Abu Sayyaf na yan! Ang bububu! Bakit kamu?? Eto nga, dinadamay pala nila ang mga inusinti! Dapat ang pinapatay nila yung mayayaman! Malumanay na lasing: Ano naman kinalaman ng mga mayayaman? ‘lam mo, pare, yang mga mayayaman na yan, mga negosyante yan. Me mga kapital yan. Tayong mahihirap me kapital din – tawag dun kapit sa patalim. Makulit na lasing: Kaya nga pare, ang bububu ng mga Abu Sayyaf! Dapat ang pinapatay nila mga mayayaman! Malumanay na lasing: Bakit kamo mahihirap ang napapatay? Makulit na lasing: Bakit?? Malumanay na lasing: E pano me pantubos yung mga mayayaman kaya di napapatay! Ako rin naman, e, galit sa mga Abu Sayyaf... Makulit na lasing: Bakit??? Malumanay na lasing: E, MILF ako, e. ‘tang-inang mga yan, kaagaw pa namin! Kinabagan yata ako sa katatawa. Ang makulit na lasing ay hindi naubusan ng istorya hanggang makarating kami sa kanto ng Kaingin Road. Pati drayber ay pinagtri-tripan. Pero humihingi naman ng paumanhin paminsan-minsan. Higit akong tumawa sa malumanay na lasing na kasama namin. Seryosong hindi naman pala seryoso. Me kanya-kanya talagang talento ang bawat nilalang.

Posted by bingskee at 11:01 PM
Post Comment | Permalink
Monday, 21 February 2005
ANG PEBORIT NIYANG PAMANGKIN, ATBP
Mood:  chatty
Topic: Tagahalakhak
Kadalasan, ang makinig, magmasid at humalakhak ang nagpapagaan sa buhay… ***** Tiyuhin sa pamangkin nyang kinaiinisan. Isang pagkakataon na ngumangawa (labas ang ngala-ngala) ang peborit na pamangkin. Tiyuhin: O, bakit tawa ka ng tawa dyan! Pasok sa loob ng bahay! Dun ka tumawa nang tumawa! Pamangkin: Ngaaaaaaaaaaaaa! Friend ng tiyuhin: O, ngumangawa na naman ang pamangkin mo.. Tiyuhin: Original naman yan, pre, di pirated! Isang pagkakataon na umaakyat sa barandilya ng tindahan ang peborit na pamangkin. Tiyuhin: O, bumaba ka nga dyan! Mamaya mahulog ka at mabagok ang ulo mo, tapos kumalat ang utak mo. Buti kung me kakalat! BAGONG KASABIHAN Tambay 1: Sinuntok daw ng pamangkin ni Aling Rita si Padi. Sabog daw ang ilong. Tambay 2: Nanahimik kasi yung tao, kursunadahin ba naman. Tambay 3: Sa ulo kasi nilalagay ang ininom e! Itoy: Di nga ba me kasabihan “ Magbiro ka na sa lasing, wag lang sa bagong gising?” Tambay 3: Bakit bagong gising ba yung pamangkin ni Aling Rita? Itoy: Hindi. Eto nga, me bago nang kasabihan. “Magbiro ka na sa bagong gising, wag lang sa di pa lasing!”

Posted by bingskee at 11:01 PM
Post Comment | Permalink

Newer | Latest | Older