Pusa ay Namamale, Ang Tao Ba?
Mood:  quizzical
Topic: Ang Lipunan
Tatlo ang pusa sa bahay – si Tigra, si Karen at si Ursula. Tatlong henerasyon ng mga pusa. Sa kasalukuyan, si Tigra ay buntis na buntis. Si Karen ay kasalukuyang namamale, katulad ni Tigra bago ito nabuntis. Si Ursula naman ay isang inosenteng batang-batang pusa, anak ni Karen. Kakaaliw pagmasdan at pakinggan ang mga pusa kapag namamale. Ang ingay po kamo. Parang ang maririnig mo, e, ganito, (sa wikang Ingles), “Nowwwwww! Nowwwwww! Nowwwwww!” at sasagot naman ang lalaki nang ganito (sa wikang Ingles uli), “Not nowwwwww! Not nowwwwww! Not nowwwww!” Paulit-ulit na palitan ng ingay. Siguro yun ang ligawan o di kaya nama’y pagpapahiwatig na gusto nilang makipagniig. Bukod pa nga sa ingay, napansin ko rin na alumpihit si Karen. Palagi siyang ikot nang ikot na nakatihaya sa sahig o sa lupa, tapos didilaan ang ari niya o ang buntot niya. Tapos susundan na naman ng ingay. Naobserbahan ko nga kagabi habang siya ay nag-aabang sa labas ng bahay sa kanyang lover, tanaw siya nang tanaw, para ring tao na nangangandahaba ang leeg sa pagtanaw kung nariyan na ba ang sinisinta. Nang dumating na ang ginintuang barako, hayun at pumuwesto na si Karen nang akmang tatakbo patungo sa kanyang lover. Siya pa kamo ang nagpapansin at lumapit. Maya-maya, nawala na si Karen, hindi ko nasundan kung saan nagpunta. Nalaman ko na lamang na nasa bubong na, ang ingay naman kasi. Sabi ko sa ka-officemate ko, kung ang pusa ay namamale, ano tawag noon sa tao? “Naglalandi!” Hagikhikan kami. Lalo siyang natawa nang sabihin ko na kanina ko pa kasi iniisip iyon at inaapuhap kung ano ang namamale sa tao. Pero iba pala ang pusang naglalandi sa taong namamale. (Ay, ano ba ‘yun – baligtad ata?) May pagkakaiba ba?

NATUNAW ANG GALIT KO
Mood:  special
Topic: Si Ako
Hay naku, ang aking si Kay! Kagabi ay ginalit niya ako. Sobra kasi ang allergy ko sa pagdadabog. Naghugas na siya kaagad ng plato. Habang naghuhugas ay natanaw niya ako na bubuksan na ang PC. "Ma, mag-iinternet ka?" "Oo, bakit?" "E, gagamitin ko kasi ang phone." "Mag-che-check lang ako ng email." Pinagpatuloy ko ang pag-connect. Katagal nga maka-connect. Naisip kong isang araw e ipa-pacheck ko na naman kay Glenny ang PC ko. Naka-connect na ako pagkatapos ng 5 minuto. "Hayyy, salamat!" Binuksan ko na ang Yahoo mail ko. Naisip ko ring bisitahin ang blog site ko habang nag-o-open ang Yahoo mail. Sobrang kakainip, ang bagal talaga mag-open ang Yahoo mail ko. klik mo dito para sa buong kwento

SABIHIN MO NANG MABILIS
Mood:  happy
Topic: Tagahalakhak
Noong nabubuhay pa si Ate Edith, ang luvs kong hipag, enjoy na enjoy akong makinig sa mga green jokes niya. Sayang nga lamang at wala na siya. Naalala ko siya kasi natawa ako dun sa isang mama na sa sobrang bilis magsalita e iba na ang lumabas sa bibig, o baka iba lang talaga ang pagkarinig ko? Minsan si Daryl, sa sobrang bilis ding magsalita, naiiba na ang nasasabi. Subukan mong sabihin ang mga ito nang mabilis at paulit ulit: Nagki-kiss ka ba sabay hug? Nagkatuta na ba kayo? Put a little more (bigkasin mo ito nang walang sound) Sobrang aliw, subukan mo.

HINDI SIYA BINGI
Mood:  irritated
Topic: Ang Aking si Daryl
Sa totoo lang, naaawa ako kay Daryl sa mga ganoong pagkakataon. Nagiging madalas kasi. Mula kay Kay, hanggang kay Nanay, hanggang kay Papsie e nakakatikim siya ng pagtaas ng boses. Hindi naman siya bingi. Pwede namang magsalita nang malumanay at madahan. Isa pa, hindi naman bobo si Daryl para hindi maintindihan ang mga sinasabi nila. May kakulitan man siya, hindi namang kailangang sigawan para maintindihan niya. Wala sanang problema kung minsan lamang kaso mo nagiging madalas. klik mo dito para sa buong kwento

ANG KWENTO NIYA
Mood:  don't ask
Topic: Ang Lipunan
Nagsimula na namang magkwenta. Pagkatapos na naman ng pagdiriwang na daraan, tiyak ay maririnig mo kung magkano ang ginastos niya. Parang siya lamang palagi ang gumagastos. Sa sampung beses na pagkukwento, isa lamang ang kwento tungkol sa ginastos ng iba. Bida pa rin siya. Kapag marami ang nakikinig, mas lalong maraming kwento tungkol sa ginastos niya. Etsapwera na ang ginastos ng iba. Pagyayabang ba ang tawag dito? Sabagay, di lamang naman tungkol sa gastos siya bida. Pagdating din sa trabaho, hindi niya magawang ikwento ang nagawa ng kasama niya. Parang siya lamang ang nagtrabaho. Mas marami naman ang utos. Wala sanang problema ‘yon, e. Sana naman e wag nang magpasikat dahil hindi na rin naman kapani-paniwala ang ibang sinasabi. Hindi na ako magtataka kung bakit may nagsabing walang ginagawa ang kasama niya – na sinabi din ng kaututang dila niya. Palagay ko ikinalat nga ng kaututang dila niya na walang ginagawa ang kasama niya – sa mga kapitbahay. E di bida nga naman siya sa mga kapitbahay. Madalas din niyang ipagmalaki direkta o di direkta kung gaano siya kabuting tao, na kung wala siya e walang mangyayari sa iba, na kung hindi siya MABAIT e paano na lang ang mga UMAASA sa kanya. Sana hinintay na lamang ang iba na magsabi nito. Mas ayos ‘yun, di ba? Ayaw kong makipagkumpetensiya. Hindi naman ito ang layunin ko sa buhay. Kaya nakikinig lamang ako at hindi ako sumasabay. ‘Yun nga lamang masakit na rin kasi sa tenga. Marahil hindi niya gusto na second lead siya. Gusto niya siguro siya ang palaging bida. E di ibigay ang hilig. Ano naman ang mapapala kong buti sa pakikipagkumpetensiya? Sabi nga ni Blaise Pascal – (susubukan kung isalin sa Filipino) "Kung gusto mong mag-isip ng maganda ang ibang tao sa iyo, huwag kang magsalita nang marami tungkol sa iyo."

ISANG MAPANG-AKIT NA...
Mood:  flirty
Topic: Tagahalakhak
Lahat naman tayo ay naaakit, di ba? Kahit nga may asawa na, nabibighani pa rin. Lalo na ang mga kalalakihan – dumaan lang ang seksing kapitbahay ay nangangandahaba na ang leeg, nakasakay lang sa dyip ang isang babes na luwa ang dibdib e pinagpapawisan na, o di naman kaya nakasabay lang ang isang tsiks na pagkaganda ng buhok e sinundan na. Naalala ko tuloy ang isang karanasan na di makakalimutan. Nag-aaral ako noon sa PUP at panggabi. Tatlong subjects din kaya konting tiyaga. Pasado alas nuwebe na ako madalas nakakauwi. Sasakay ako ng dyip na Sta. Mesa Stop n Shop, bababa ng Cubao, sasakay uli ng dyip na Marikina o Project 4 ang karatula, bababa ng 20th Ave. Minsan pagsakay ko sa Cubao, sa may bandang Ali Mall e may sumakay na babae. Ang bango – grabe! Sobrang kinis from head to toe. Ang ganda ng mukha at higit sa lahat ang ganda ng buhok – mahaba at itim na itim. Parang tulad noong mga nasa commercial ngayon. Syempre pa, lahat ng kalalakihan sa loob ng dyip e sa kanya nakatingin. Ako nga e parang na-tibo ng gabing ‘yon. Di ko rin naiwasan ang humanga sa babaeng itim na itim ang buhok na lalong pinatingkad ng suot na mapusyaw na kulay dilaw na damit. Hindi naman pwedeng di mapansin at ang bango nga. Maya-maya, sabi ng babaeng maitim ang buhok na mabango pa, "Mamaaa, parwaaaa…" Ay, bading pala! Hagalpakan sa tawa ang lahat ng nasa dyip. "Pare, napeke tayo dun, a!" Napansin ko, sa tapat pala ng gay bar pumara ang babae, este, ang bading. Minsan din, pero hindi ito gabi, ay may sumakay na babae mula sa Broadway Centrum (kung saan madalas kaming manood ng sine ni Papsie nung college). Ang ganda rin nung babae. Pero ito naman e totoong babae. Kasarap ngang dagukan ni Papsie e kasi tingin ng tingin. Nang malapit na sa Cubao, sabi ng babae, "Mama, haywi, galing ng brudwi." Ngingisi-ngisi si Papsie pagbaba ng babae.

NAWALA SA SARILI
Mood:  caffeinated
Topic: Si Ako
Malabo ang mata ko. Kakainggit nga ang iba e, hanggang ngayon e 20/20 ang vision nila. Ako 500/550, nearsighted. Kaya nga nagdesisyon na akong mag-contact lens. Naku, kahirap pala magkabit ng lintyak na yan. Inabot nga kami ng doctor sa mata ng isang oras hanggang matutunan ko ang magkabit ng contacts. Parang gusto ko nang sumuko noon. Kaya lang bayad ko na. Sa una lang pala iyon. Ngayon, sisiw na lang sa akin ang magkabit at magtanggal. At heto ang rutina ko gabi’t araw: (sa gabi) itapon sa bintana ang disinfecting solution na natengga buong araw at palitan ng bago pagkatapos ay tatanggalin ang contacts at ibabad doon sa lalagyan na me disinfecting solution, (sa araw) kukunin ang contacts at kung me natatanaw na foreign objects babanlawan ng disinfecting solution bago ikabit. Ngayong umaga, nag-disintegrate yata ang memory traces ko. Pagkapaligo ay agad na umakyat ako. Kulang talaga ako sa tulog at kahit na nakapag-yoga na at nakapaligo na e tila tulala pa rin ako. Nang umupo na ako sa harap ng tokador at binuksan ko na ang lalagyan ng contact lens, nagulat ako na wala ang mga contact lens! ******ng ina! Saan na napunta ang mga iyon? Hanap sa sahig – wala! Hanap sa me tokador – wala! Hanap sa tuwalyang ginagamit kong placemat pag nagkakabit at baka dumikit doon – wala din! Paano nawala??? "Nakatulog ba ako na me contact lens? Hindi naman, e, tanda ko na tinanggal ko iyon! Oo, tama, tinanggal ko ‘yon!" Sinuot ko uli ang salamin at wala nga akong contact lens kung meron e tiyak malabo ang tingin ko pag isinuot ko ang salamin. "Saan napunta?" Nag-uumpisa na akong mataranta. Kapa, kapa. Kinapa ko ang mga pangyayari. Holi cow! Anak ng tipaklong! Ang nagawa kong rutina e ‘yong panggabi – tinapon ko ang disinfecting solution sa me bintana kasama ang contact lens! Anak ng tokwa! Dali-dali akong nagsuot ng shorts at tshirt. Sabi ni Papsie, "O, o, na***** yan, o!" Dali-dali akong pumunta sa tapat ng bintanang pinagtapunan ko – walang bahid ng solution – nasa may eaves pa ang mga contact lens! "Bakit?" tanong ni Papsie. Hindi ako makasagot. "Bakit ba?" Nabubulul-bulol akong nagpaliwanag. "Sus! Ano ba ang nangyayari sa ‘yo?" Kinuha ni Papsie ang magkakapatong na upuan at tumuntong ako roon. Naroon at nag-sa-sunbathing ang dalawang contact lens. Hindi ko na pinansin ang tawang nang-aasar ni Papsie. Nawala talaga ako sa sarili. Hindi ko maintindihan bakit nagkaganoon. Tanda na ba ito ng pagtanda? Omigad! Baka kung saan na lang ako damputin balang araw,a…

BAKIT KAILANGANG MAGSINUNGALING
Mood:  quizzical
Topic: Ang Lipunan
Maraming dahilan syempre. Depende sa sitwasyon. Depende rin sa tao. Pero bakit nga kailangan? Isa ang pagsisinungaling sa mga ipinagbabawal. Masama na ang impresyon sa iyo kapag natuklasang may ganito kang pag-uugali. Mahirap nang ibalik ang tiwala sa iyo. Ang pagsisinungaling daw ay isang pagpapahayag na may intensiyon ng panloloko. Ito ay taliwas sa kahalagan ng katotohanan. Pero naisip ko, may mga pagsisinungaling din naman na kailangan. Basta tiyaking hindi malalaman. Hindi makakasakit kung ito ay hindi na ipararating o ipapaalam. Ang tawag yata dito ay officious lie o white lie. Ang depinisyon nga nito ay isang uri ng pagsisinungaling para makatulong sa isang tao o para hindi makasakit ng damdamin. Tatlo kasi ang uri ng pagsisinungaling: ang nakakasakit (injurious), ang hindi nakakasakit (officious) at ang nakakaaliw (jocose). Ang ibig sabihin kaya nito e pwede nating gawin ang pagsisinungaling kung ito ay hindi nakakasakit at kung ito ay nakakaaliw? Dalawa ang pinakadahilan kung bakit nagsisinungaling ang isang tao. Una, dahil sa takot. Mas madalas natatakot tayo sa mga maaaring ibunga kung sasabihin ang totoo. Pangalawa, ang pride. Marami ang ayaw magsabi ng totoo dahil sa pag-aalala kung ano ang sasabihin ng ibang tao. Ang buhay daw ay isang sistema na kalahating-katotohanan at kasinungalingan, isang mapagsamantala at kombeniyenteng pag-iwas. (Langston Hughes). Ang kasinungalingan, kawalan ng katarungan, at hipokrisiya ay parte na raw ng komunidad. Ang tao raw ay sanay na dito, kung hindi ay hindi sila makakatagal. (Nella Larson) Naglista ako ng ilang mga pagkakataon kung saan may pagsisinungaling: 1. May kanser ang isang anak ng isang mama na kilala niyang napakahina ng loob. Kelangang ilihim ang sakit dahil hindi siya handa emotionally. 2. Isang babae ang naligaw sa bahay ng isang mag-asawa upang humingi ng saklolo dahil hinahabol siya ng mga rapists. Kelangang ikaila sa mga ito kung sila ay kakatok at magtatanong kung me nakita silang babaeng dumaan sa lugar nila. 3. Nagmamadali ka na at maaaring mahuli ka sa klase at tinanong ka ng Mommy mo kung nilinis mo na ang kwarto. Sasabihin mong “oo” kasi tiyak mahabang paliwanagan ang kailangan at pakikinig sa sermon. 4. Pupunta si Presidente Gloria Arroyo sa ibang bansa upang humingi ng pinansyal na mga tulong. Hindi niya maaaring sabihin ang katotohanan na mahirap na tayong makapagbayad dahil baon na ang Pilipinas sa utang. 5. Niyaya ka ng kumpare mo na mag-gud time. Nagpaalam ka sa bahay na may pupuntahan kayo at sandali lamang. Umuwi ka ng alas dos ng madaling araw. 6. Half-day lang ang klase. Pupunta ang buong barkada at manonood ng sine, kasama pa ang crush mo. Hindi ka na tumawag at tiyak di ka naman papayagan. 7. Nakipagkita ka sa dating mong nobyo at wala kayong pormal na break-up. Sinabi mo sa mister mo na nagpunta ka sa kapatid mo. 8. Isa kang mahusay na manunulat at sabi mo malaki ang hinaharap mo. Ang daming natuwa o natawa. Maraming naengganyong magbasa ng mga munting kasinungalingang dinaan sa biro. 9. Tanong ng mga kasama mo kung totoo na maganda ang epekto sa sekswal na aspeto ang food supplement na binili mo. Ngumiti kang parang maganda ang nangyari. Natawa ang lahat sa hindi mo naman tiyak na epekto. Basta ang alam mo masaya kang gumising. 10. Aalis na ang isang matandang empleyado, magreretiro. Inatasan kang magbigay ng maikling introduksyon bago siya mamaalam. Tumawa ang lahat sa mga sinabi mong kalahating-katotohanan at ang iba ay kasinungalingan. Atikabong palakpakan nang siya ay magsasalita na. Ang ilan sa mga nakalista ay maaaring injurious, officious or jocose. Pero sabi ko nga depende sa tao ‘yan. Ang nakakapag-alala kasi e hindi ang pagsambit ng kasinungalingan minsan kung hindi ang pagpasok nito at pagtira nito sa katauhan ng isang tao. Napakadali kasi ang magsinungaling. Sabi nga ni Saki (isang manunulat ng maikling kwento na taga Britanya), mas mahirap ang bumangon sa umaga kaysa magsinungaling. At kung nabubuhay na tayo sa kasinungalingan, magiging mahirap na para sa atin ang makita ang buti sa mga bagay na totoo.

DI KO INAKALA
Mood:  special
Topic: Ang Aking si Daryl
Noong nakaraan, ikinuwento ko ang pagigiging matatakutin ni Daryl. Pero ngayon, ang katapangan naman niya ang ikukwento ko na di ko inakala. Noong nakaraang linggo ay nabuo na sa isip ko na ipaalala kay Papsie ang tungkol sa pagpapatuli ni Daryl. Binanggit ko ito nang matatapos na ang linggo. Sabi ni Papsie, malamang daw na sa Martes ng susunod na linggo dahil coding ang sasakyan. Hindi rin pala pwede dahil pupunta si Daryl Jules sa iskul. Noong Miyerkules ay natuloy ang pagpapatuli ni Daryl. Sa totoo lang, e hindi ako mapakali sa trabaho ko nang araw na iyon dahil sa naiisip ko na matatakutin si Daryl at baka hindi matuloy ang pagtuli. Napipiktyur ko kasi na biglang mag-ba-back-out ang aking bunso at sabihin kay Papsie na umuwi na sila. Natatakot din ako sa posibilidad na dahil sa sobrang takot e hindi umipekto ang anaesthesia. klik mo dito para sa buong kwento

ANG MGA LIKHA NI kAY
Mood:  special
Topic: Ang Aking si Kay
Hindi ako nambobola nang sabihin ko na magaling gumuhit si Kay. Nasa kindergarten pa lang siya noon, 'lam ko na pag lumaki siya magaling siyang guguhit. Makikita naman kung paano ang paraan niya sa pagguhit kahit bata pa siya noon. May sarili siyang istilo. Ngayon, sisiw na sisiw lang ang pagguhit para sa kanya. Kumikita na rin yan. Kahit na maliit lang ang tinatanggap niya, nalalaman naman niya ang halaga ng pagtatrabaho. Pambili niya ng Candy magazines.O, huwag kang hihinto sa pagbabasa, sige na at masdan mo... narito ang mga likha ni Kay